Moleculaire detectiekit voor Monkeypox-virus (realtime PCR)

Wat is het Monkeypox-virus?

Monkeypox is een virale zoönose (een virus dat door dieren op mensen wordt overgedragen) met symptomen die vergelijkbaar zijn met die in het verleden bij pokkenpatiënten, hoewel het klinisch minder ernstig is.Met de uitroeiing van de pokken in 1980 en de daaropvolgende stopzetting van de pokkenvaccinatie, is monkeypox naar voren gekomen als het belangrijkste orthopoxvirus voor de volksgezondheid.Apenpokken komen voornamelijk voor in Centraal- en West-Afrika, vaak in de buurt van tropische regenwouden, en komen steeds vaker voor in stedelijke gebieden.Dierlijke gastheren omvatten een reeks knaagdieren en niet-menselijke primaten.

Overdragen
Dier-op-mens (zoönotische) overdracht kan plaatsvinden door direct contact met het bloed, lichaamsvloeistoffen of huid- of mucosale laesies van geïnfecteerde dieren.In Afrika zijn aanwijzingen gevonden voor een infectie met het apenpokkenvirus bij veel dieren, waaronder touweekhoorns, boomeekhoorns, Gambiaanse buidelratten, slaapmuizen, verschillende soorten apen en anderen.Het natuurlijke reservoir van apenpokken is nog niet geïdentificeerd, hoewel knaagdieren het meest waarschijnlijk zijn.Het eten van onvoldoende gekookt vlees en andere dierlijke producten van besmette dieren is een mogelijke risicofactor.Mensen die in of nabij beboste gebieden wonen, kunnen indirect of in geringe mate worden blootgesteld aan besmette dieren.

Overdracht van mens op mens kan het gevolg zijn van nauw contact met ademhalingsafscheidingen, huidletsels van een geïnfecteerde persoon of recentelijk besmette voorwerpen.Overdracht via druppelvormige ademhalingsdeeltjes vereist meestal langdurig persoonlijk contact, waardoor gezondheidswerkers, leden van het huishouden en andere nauwe contacten van actieve gevallen een groter risico lopen.De langst gedocumenteerde overdrachtsketen in een gemeenschap is de afgelopen jaren echter gestegen van 6 naar 9 opeenvolgende infecties van persoon tot persoon.Dit kan een gevolg zijn van afnemende immuniteit in alle gemeenschappen als gevolg van het staken van de pokkenvaccinatie.Overdracht kan ook plaatsvinden via de placenta van moeder op foetus (wat kan leiden tot aangeboren apenpokken) of tijdens nauw contact tijdens en na de geboorte.Hoewel nauw lichamelijk contact een bekende risicofactor voor overdracht is, is het op dit moment onduidelijk of apenpokken specifiek via seksuele overdrachtsroutes kunnen worden overgedragen.Er zijn studies nodig om dit risico beter te begrijpen.

Diagnose
De klinische differentiële diagnose waarmee rekening moet worden gehouden, omvat andere huiduitslagziekten, zoals waterpokken, mazelen, bacteriële huidinfecties, schurft, syfilis en medicatiegerelateerde allergieën.Lymfadenopathie tijdens het prodromale stadium van de ziekte kan een klinisch kenmerk zijn om apenpokken te onderscheiden van waterpokken of pokken.

Als apenpokken wordt vermoed, moeten gezondheidswerkers een geschikt monster verzamelen en dit veilig naar een laboratorium met de juiste capaciteit laten vervoeren.Bevestiging van apenpokken hangt af van het type en de kwaliteit van het monster en het type laboratoriumtest.Daarom moeten specimens worden verpakt en verzonden in overeenstemming met nationale en internationale vereisten.Polymerasekettingreactie (PCR) is de laboratoriumtest die de voorkeur heeft, gezien de nauwkeurigheid en gevoeligheid ervan.Hiervoor zijn optimale diagnostische monsters voor apenpokken afkomstig van huidlaesies - het dak of vocht van blaasjes en puisten, en droge korsten.Waar mogelijk is biopsie een optie.Laesiemonsters moeten worden bewaard in een droge, steriele buis (geen virale transportmedia) en koud worden bewaard.PCR-bloedonderzoeken zijn meestal niet overtuigend vanwege de korte duur van viremie in verhouding tot het tijdstip van monsterafname nadat de symptomen beginnen en mogen niet routinematig bij patiënten worden afgenomen.

Referentie: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/monkeypox